Bundan sonra ne olacağı yıldızlarda yazılıdır, ancak biz seni unutmayacağız, çünkü senin adın kalplerimizde yazılıdır!
kosektas.net
Ruhande Tandoğan'a Veda
Bugün, 3 Haziran 2025, yüreğimizi dağlayan acı bir haberle sarsıldık. Değerli teyzemiz, kıymetli bir öğretmen, bilge bir yol gösterici, merhametiyle kalplerimize dokunan Ruhande teyzemizi elim bir trafik kazasında kaybettik.
Atatürkçü Düşünce Derneği l Osnabrück l Almanya
Hastamın Öğretmeni - 18 - Medyada İlk Kez ve Yorumsuz
Hastamın Öğretmeni
Köyümüz sayfasının böylesi bir yazı dizisine ev sahipliği yapıyor olması bizi haddinden fazla sevindiriyor!
Bilgisunum sayfamızın her yeni güncellemede bir öncekinden daha zengin bir içerik kazanmasında büyük pay sahibi olan seçkin şairimize yüreğimizin derinliklerinden teşekkürler sunuyoruz! kosektas.net, Köşektaş Köyü Bilgisunum Sayfası
18 -MEDYADA İLK KEZ VE YORUMSUZ
Bu diziyi hazırlarken; Ece Ayhan, M. Şeref Özsoy, Ayten Aygen, Miyase İlknur, Münevver Oğan ve Nuray Altıntaş, Hakkı Devrim, Pınar Çelik, Mehmet Barlas ve Semra Çelebinin; röportaj, yazı ve notlarından ve Öküz Dergisinden yararlandım; teşekkür ediyorum.Çapa Öğretmen Okuluyla ilgili olarak yazdığı tüm anılarını ve biriktirdiği notları evlenir evlenmez yakmak isteyen ve çoğunu yakan Ferihan Hanımdan geriye; anlattıkları, bir şiir defteri ve iki adet de not kalıyor. Bunları da yangından eşi Hamit Arcan kurtarmış. Öğretmeni Nahit Hanımdan, öğrencisi Ferihan Hanıma yazılmış olan bu notları, yorumsuz olarak, yazıldığı gibi aktarıyorum. (Notların aslı bendedir. S.Ç.)
NOT-1
İnanç ve duyguların yeri yürektir. Bunlar bazen “kelime” kılığına bürünerek ortaya çıkarlar. Fakat o zaman olduklarından başka türlüdürler. Yani duygular sözle ifade edildikçe azıcık bozulur, değişir, duygu halinde kaldıkça da güzelleşir!.. Fakat sorarım sana, duyguların ifadesi yalnız kelime ile mi olur? Onları belli eden başka çareler yok mudur? Elverir ki insanı anlamasını bilesin.Ben bugüne kadar elimden geldiği kadar “belli etmemeğe” gayret ettim ama… artık yoruldum… Şunun şurasında 2 ay kaldı… Onlar da imtihan patırtısıyla bir hamlede geçer gider!...İşte Ferihan kızım. Çocuklarım (3B) imtihan olurken ben de aklımdan geçenleri yazdım.
Biraz daha, şu “Fütürist” şairler, Orhan Veliler gibi yazacağım. Daha doğrusu yazdıklarım o şiirlere dönecek.
21.3.1945
Süslü kızım,
Arkadaşınla gönderdiğin şu rengarenk defterine ben de mi hatıra yazayım Ferihan? Sanki yazmasam ne olacak? Hiç mi hatırlamayacaksın? Belki bazı hocaların kadar derin bir tesirim olmadı üzerinde. Fakat Çapa günlerine karıştığıma, hatıraları beraber yaşadığımıza inanıyorum. Hiç olmazsa bu günler hayatında iyi tesir bırakmıştır. Her zaman mesut ve başarılı yaşamanı candan dilerim. NOT: Yazının altında bir imza, üst sol tarafında ise Nahit Hanımın gençlik yıllarına ait bir fotoğraf bulunmaktadır. (SON. YENİ YILINIZ KUTLU OLSUN.)
 |  |  |
Yorumlar - Yorum Yaz
Stefano d’Anna’nın, “Size öğretilen ve anlatılan dünyanın, anlatıldığı gibi olduğunu söyleyenler sadece anlatanlardır. Korkmanız, çekinmeniz, endişe etmeniz gerektiği söylenen her şey, bu betimlemenin pençesindeki insanların fikirleridir. Oysa bunlar olumsuz duygulardır ve hiçbiri dünyaya geldiği hâliyle insanın mayasında olan hisler değillerdir. İnsan korkusuz doğar. Korku, zorla öğretilir,” diye betimlediği korku imparatorluğunun kollarında yabancılaşan insan(lık) tablosu Munc’un resmettiği ‘Çığlık’tan başka bir şey değildir…
Savaşla, yıkımla, yoksullukla, kan ve gözyaşıyla beslenen karanlık ‘Çığlık’ tablosunda insan(lık)ın umudu yine insan(lık)a ait devrimci sanatta ve isyandadır.
Çünkü yaratıcı sanat, savaş yıkıcılığına karşı duran; durmakla kalmayıp iyi, güzel ve doğrunun önünü açan bir dinamiktir. Tıpkı Ingeborg Bachmann’ın ifadesindeki üzere: “Bir gün gelecek, insanların siyah ama altın gibi parlayan gözleri olacak; onlar, güzelliği görecekler, pisliklerden arınmış ve tüm yüklerden kurtulmuş olacaklar, havalara yükselecekler, suların dibine inecekler, sıkıntılarını ve ellerinin nasır bağlamış olduğunu unutacaklar. Bir gün gelecek, insanlar özgür olacaklar, bütün insanlar özgür kalacaklar, kendi özgürlük kavramları karşısında da özgür olacaklar. Bu, daha büyük bir özgürlük olacak, ölçüsüz olacak, bütün bir yaşam boyunca sürecektir…”
Sözü edilen özgürlüğün yaratılmasında barış için savaşan devrimci sanatın rolü büyük olacaktır…
“Nasıl” mı? Gayet basit: Sanat, insan(lık)ı hakikâte ulaştırır. Onunla gerçekleri tanır, tanımlar ve tahayyül ederek, harekete geçeriz.
Onun görevi, kopya etmek değil, ifade ederek, yol açmaktır.
Michel Foucault kaygılarını, “Beni şaşırtan, toplumumuzda sanatın bireylere ya da hayata değil de yalnızca nesnelere ilişkin bir şey durumuna gelmesi,” diye dillendirirken; Louis Aragon da ekler: “Yeni sanat, aynı zamanda hem ağacı hem ormanı gösteren, onları neden gösterdiğini bilen, ‘sanat sanat içindir’den mümkün olduğunca uzak, insana yardımcı olmak, yaşam yolunu aydınlatmak tutkusu içinde olan, yaşam yolunun anlamını da hesaba katan ve bu yolculuğun öncülüğünü yapan kaçınılmaz, zorunlu bir yeni gerçekçiliktir”!
Evet devrimci sanat yalnızca kendisine verilenle değil, verilmiş olanın imgelemiyle de yaratır dünyasını. İmgelem yetisi, dolayısıyla soyutlama edimi olmadan, nitelikli bir geçmiş, bugün ve kendine özgü bir kültür yaratamaz devrimci sanat…
Ancak şu da unutulmamalı: Sanatçı, diğer insanların ne istediğini fark edip, bu talebi karşılamaya çalıştığı anda, sanatçı olmaktan çıkar. Sıkıcı veya eğlenceli bir esnaf, dürüst veya sahtekâr bir ticaret insanı olur…
Temel DEMİRER