M A L E N A ♥ K L E P E T A N Hırvat hademe Stjepan Vokić, 25 yıldır, avcılar tarafından vurulmuş olan ve bu yüzden uçamayan, Malena adını verdiği bir leylekle ilgileniyor. Stjepan Vokić, Hırvatistan'ın Brodski Varos kentindeki evinin çatısına, Malena için bir yuva yaptı ve Malena ile yavrularının beslenmelerini balık avlayarak sağlıyor. Ancak bu ailenin bir üyesi daha var. Stjepan Vokić’in Klepetan adını verdiği bir erkek leylek, 15 yıl önce, Malena ile arkadaş oldu ve 15 yıldır, her bahar, Malena’yı ziyeret etmek için, Güney Afrika’dan Hırvatistan’a, bir ayda, 13.000 km yol katediyor! Klepetan, her sonbahar, Malena'yı geride bırakarak, güneye göç ediyor, ancak her bahar geri dönerek aileye katılıyor. Doğayı acımasızca katledenlere inat, Stjepan Vokić gibi, yaptıklarıyla farkındalık yaratan, vicdanlı insanların olması, oldukça sevindirici ve gelecek için umut verici! kosektas.net LEYLEKLER BİZİM KÖYÜ ÇOK SEVERDİ Soğuk suyun akışı, Serçelerin ötüşü; Gökyüzünde şenlikti, Leyleklerin uçuşu. LÜTFULLAH ÇETİN 20 Şubat 2021, Cumartesi l Leylekler Bizim Köyü Çok Severdi l Lütfullah Çetin Yerkürenin kuzey yarısında, ekvator ile kuzey kutbu arasındaki bölgelerde, havanın nisan ve mayıs aylarından itibaren ısınmaya başladığını nereden bildikleri şaşırtıcı, hatta mucize olan leylekler, sıcak yaz aylarını geçirmek için, soğuk kış aylarını geçirdikleri bölgelerden geri dönerler, beş – altı ay gibi uzun bir süre bizim köyde kalırlardı. Altı - yedi ay gibi uzun bir zaman sonra, o kadar uzak mesafeleri katedip bizim köye gelen leylekler, sanki pusulaları varmış gibi, hedeflerini şaşırmadan, Süllü amcanın tuvaletinin üzerindeki, daha tam anlamıyla hazır olmayan yuvaya konarlar, gagalarını tüylerine gömerler, tüylerini kabartıp gerneştikten sonra, huzur içinde uykuya dalarlardı. Önce erkek leylek gelirdi. Çok telaşlı bir şekilde, geçen yıl bırakıp gittiği yuvayı çubuk ve otlarla onarıp yenilemeğe başlardı. İşi bittiğinde ise, özlem içinde, başını gökyüzüne çevirip, dişisinin gelmesini beklerdi. Takriben bir hafta sonra, dişi leylek de, erkek leylek tarafından onarılmış olan yuvaya döner ve hemen yerini alırdı. Leyleklerin birbirlerini karşılama töreni oldukça ilginç olurdu. Yuvanın sahibi erkek, dişisini karşılamak için kanatlarını hızla çırpar ve gagasıyla tıkırdardı. Daha sonra, etraflarına aldırmadan, en güzel anlarını yaşamaya başlarlardı. Baş döndüren bir yükseklikte gerçekleşen bu tutku dolu sevgi gösterisinin meyvesi dört veya beş yumurta olurdu. Takriben dört, bilemediniz beş hafta sonra tüy yumağı civcivler yumurtalarından çıkmaya başlarlardı. İşte bundan sonra anne ve baba leylek için telaş başlar, baba leylek, çığırtkan yavrularının büyümeleri için gerekli solucan, çekirge ve sümüklü böcek bulabilmek için harekete geçer, hatta bir süre sonra talep daha da artar; fare, kurbağa ve yılanlar sofrayı süslerlerdi. Baba leylek yavrularını beslemekle yükümlü iken, anne leylek, kanatlarının altına alarak, yavrularını yağmur, fırtına ve kızgın güneş sıcağından korurdu. Evin sahibi Süllü amca, doğal yaşamın bir parçası olan leylekleri gözü gibi korur, doğum yerlerine ilk kez geri dönen genç leyleklerin yuvayı onarmalarına yardımcı olur, onlara taş attırmaz, yuvadan düşüp yaralanan körpe yavruların yaralarını sarar, iyileşmelerini sağlardı. Leylekler, hava soğumaya başlar başlamaz, başka bölgelerden gelen leyleklerle birleşerek, gökyüzünde seyredeğer bir görüntü oluşturduktan sonra, yolculuk rotaları olan Güney Afrika, Körfez, Süveyş, ve İsrail'e doğru yola koyulurlardı. Süllü amca: Süleyman Ceyhan. Bilgi: İlk kez 14 Nisan 2004 tarihinde yayınlanmış olduğumuz “Leylekler Bizim Köyü Çok Severdi” adlı bu yazının değişik bir nüshası Özgür Ansiklopedi Vikipedi'ye bağışlanmıştır.Lütfullah Çetin l Leylekler Bizim Köyü Çok Severdi l 14 Şubat 2004 |