Ziyaret Bilgileri
Aktif Ziyaretçi1
Bugün Toplam42
Toplam Ziyaret583707
Bağıntılar
Lee Hodgson

Yirmi yıldan beri fırsat buldukça günde ortalama 4-5 kilometre yürürüm. Bu yazıda yürümenin yararlarından bahsedecek değilim. Zaten o konuda birkaç yazım var.

Her zaman aynı doğrultu ve yerlerde yürümüyorum.

19 Temmuz sabahı yürüyüş güzergahım,  Avanos - Ürgüp eski yolu üzerindeydi. Tam tepenin zirvesine yaklaştığımda, anayol dışındaki kıraç arazi içinde bir karavana rastladım. “Ne var bunda?”  diyecek olanlara yazıyı okumaya devam etmelerini öneriyorum.

Karavanın dışında, konuşunca adının Lee olduğunu öğrendiğim 46 yaşında erkek bir İngiliz vardı. Karavan içinde, çalışmaya hazır durumda  singer marka, kolla çalışan 60-70 yıllık eski bir dikiş makinası göze çarpıyordu. Makine üstünde kırpık kumaşlardan yapılma para cüzdanları, öğrenci kalemlikleri, çantalar bulunuyordu. Bozkırın ortasında ben bir yabancı görmekten, Lee ise İngilizce bilen biri ile karşılaşmaktan memnunduk. Lee, elinde tuttuğu parçalara iğne ile dikişler atıyor, küçük süslemeler yapıyordu.  Böyle bir manzara ile karşılaşan her insan gibi LEE’ye sormadan edemedim. Önce ne için bu çalışmaları yaptığını sordum.

“Hobi” dedi.

Endonezya’da bir okul yaptırma projesi olduğunu ve onunla ilgili çalışmalar yaptığını, hayır kurumu oluşturduklarını anlattı. Projenin politik ve dinsel yönü bulunmadığını sorum üzerine söyledi.

Lee, ileri derecede topaldı. Bastonla yürüyor, otomatik vitesli eski bir Mitsubishi kullanıyordu. Musclardys trophy adı verilen çok berbat ve genetikle geçen bir kas hastalığı ile mücadele ediyordu. Ve o durumda hem seyahat ediyor, hem çalışıyordu.

“Bunları okul projesi için mi yapıyorsun?” diye sorunca güldü. Bu işle projemin gerçekleşmeyeceğini biliyorum. Her yerde satabilmek ve insanları inandırabilmek çok güç. Ama Çinlilere, özellikle yılbaşını kutladıkları ayda satış yapıyorum. Sadece bu parçaların geliri ile olmasa da şimdiye kadar hesapta belli bir miktar birikti.” Dedi.

Yalnız,  bu ıssız yerlerde korkup korkmadığını sordum.

“Hayır, korkum sadece yere düşmek. Düşersem hastalığımdan dolayı yardımsız kalkamam.” Dedi.

Hikaye uzun, gerisi bende.

Demem o ki, Avrupalı beyni ve felsefesi farklı. Vicdan ve temiz duygular içinde yaşama bağlılık ve yaşama asılma. Bunu, topluma katkı ve özveri olarak sunma.

Bizde nasıl?

Hüseyin SEYFİ

Anasayfa


www.kosektas.net

M A N Z A R A
MELEK YALIM GÜL
Resim Galeri

Güzel sanatlar, yaratıcılığın ve hümanizmin anasıdır! Güzel sanatlar, insansal duyguların dostu, içgüdüsel duyguların da düşmanıdır! İnsanı insanlaştıran güzel sanatlar ve bilimdir! İnsanlar hayatta ne kadar bilgilenmiş ve ne kadar güzel sanatlarla ilgilenmişlerse, o oranda insansal değerlere ulaşmışlardır!
Musa Kâzım Yalım

BOYNU KRAVATLI

 
 
Kimi öyküler, çok sık okunduğunda ya da dinlendiğinde,
insanda bir bıkkınlık yaratır; kimi öyküler ise,
şiddetli etkiler, derin izler bırakır!
 kosektas.net

CELALETTİN ÖLGÜN

Kimi yerde “aptal” deseler de, kendileri biz aptal değil, “Abdal’ız!” derler. Aslında kendi tanımları doğrudur. Çalgıcılık yaparak geçimlerini sağlarlar, kalender insanlardır. Çalgıdan geldikleri gün dolu dolu yaşar, eğlenir, diğer günler yarı aç yarı tokturlar. Kendi aralarında ara sıra kavga etseler de dışarıya hiç zararları olmaz. Her kentte, onların toplu yaşadıkları mahalleler, semtler vardır. 1950’li yıllara değin, yurtsuz, hiçbir kayıta bağlı olmadan yaşarlarken devlet, Hacıbektaş Abdallarını köylere yerleştirerek eritmeyi düşünmüş olmalı ki, her köye üç aileyi oturtmayı zorunlu kılmış. Anlatılanlara göre: Son yıllara değin zurnacı Külebi usta, düğünlerde davuluyla güreş tutup oynatan davulcu Ferzi usta, Hallik usta, Köşektaş nüfusuna kayıtlıymış. Çocuklarının ellerinde küçük, öğrenme davulları, zurnaları, köçek giysileri olur, köy dışında öğrenme eğitimleri yaparlarmış.

Her  köyün abdalı olup sonradan hepsi de Hacıbektaş’a, Kırşehir’e yerleşmişler.

Hangi köyün nüfusuna kayıtlı olduğu bilinmeyen zurnacı Kemal usta da Köşektaşlı sayılır. Köyde olsun, dışarıda yaşasın tüm Köşektaşlıları bilir. Köyün tamamına yakınının düğünlerinde o ve ekibi çalgıcılık yapmış, çocukların tümünü o sünnet yapmıştır. Sağlamcıdır; yeni doğan erkek çocuklar onun defterine Nüfusa yazdırılırken muhakkak kaydedilir. Zaman, zaman oğlan babasına “Ne oldu? Güççük ağa büyüyor mu?” diye sünnetin ne zaman olacağını anımsatır. Söz kesimi, nişan gibi “kız bitirme”lerden haberi olur, oğlan tarafını gördükçe düğün zamanını sorar. Kısaca işinin takipçisidir. Kemal usta, doğruluğunun, cana yakınlığının yanında aydın bir insandır. Çocuklarına sadece kendi işini yaptırmamış,  hepsini de okutmuştur. Oğullarından öğretmen, banka memuru olanlar vardır.

 Fotograf: Suavi Cesur
Kemal ustanın öğretmen oğlu liseye giderken, kendi gibi şakacı olan anası oğluna her gün takılıyormuş; “Şuna bak, şuna. Okula gidiyor. Yarın Neşet gibi saz çalan adam olacak değil ya, boynu gravatlı eşşek olur.” “Şuna bak şuna, boz davulu duvara asıp da utanmadan okula gidiyor.” Kadın, öbür oğlanı da zaman zaman sıkıştırırmış, “Şu sazı iyi öğren, çal, Neşet gibi adam ol, öğrenmezsen okula gönderir, okutur, öğretmen yaparım, seni köy, köy süründürürüm.”

Diğer kimi yargıları değişik olsa da, doğruluk payı var.

Bilgi: İlk kez 21 Mart 2005 tarihinde yayınlanmış bir öyküdür.

Kemal Usta: Kemal Süle, 1934 yılı, Adana/Kozan, Hacımirza köyü doğumludur. 1936 yılında babasıyla birlikte Sivas'ın Şarkışla ilçesi, Alakilise köyüne, oradan da, 1953 yılında, Hacıbektaş'a göç etmiştir. (Bilgi: Suavi Cesur).

Kız Bitirme: Söz kesme.
 


HTML kodları ve yazılım dahil olmak üzere, bu sitede bulunan hiçbir malzeme kopyalanamaz, çoğaltılamaz, yeniden yayımlanamaz. Telif ve mülkiyet hakları saklı kalmak koşuluyla ve kaynak gösterilerek, bu sitede bulunan fotograf, resim, bilgi ve belgelerden yararlanılabilir!
kosektas.net
Köşektaş Köyü Bilgisunum Sayfası

 
www.kosektas.net|İletişim: kosektas@kosektas.com|Güncelleme: 30 Ekim 2020


Kapadokya Peri Bacaları, vadileri, tarihi veya coğrafyası yanında çeşitli konularla kendini tanıtmaya başladı. Bir zamanlar Türkiye genelinde belediyelerin kendi yörelerini tanıtmak amacıyla çeşitli etkinlikler düzenlemeleri, yöresel şenlikler, televizyon dizileri için çevrilen filmler gibi etkinlikler iç turizm açısından Kapadokya’ya hareketlilik getirdi. Asmalı Konak filminin hala etkisi sürmekte. Dizide gösterilen konakların önü, kayısı, kabak çekirdeği, zerdali kurusu, kuru üzüm gibi yemişlerin yanında Dicle’nin sürmesi, Sümbül Hanım’ın fuları ile adeta bir satış panayırı. Sara, “sürme” yi sorunca, satıcı kadın, takılıyor,
02.09.2016
Öğretmenliğimin ilk yıllarında Kurtuluş Savaşı Gazilerimiz yetmişli yaşlarda idiler. Ben bu Gazilerimizi Cumhuriyet Bayramlarında okula davet eder, anılarını anlatmalarını rica ederdim. Hiç nazlanmadan gelirler anlatırlardı. Ama ne yazık ki, ne yazılı ne sözlü hiç birini kayıt altına almayı düşünemedim ve geçip gittiler. Bu yüzden daima içimde bir pişmanlık yaşarım. Galiba bu pişmanlıktan olacak nerede yaşlı birini görsem eşelerim. Konuşturur, kayda değer bulduklarımı not alırım.
02.09.2016
İlk duruşmaya sloganlar ve marşlarla girdiler Kapıdaki askerlerden yumruk ve dipçik yediler. THKO’luların yargılanması, 16 Temmuz 1971 günü, Ankara Mamak Cezaevi’nde başladı. Günlerdir bu duruşmaya hazırlanıyorlardı. Mahkemede dimdik duracaklar, savunmalarıyla bir karşı iddianame yazacaklardı. Altındağ’da 1 No’lu sıkıyönetim mahkemesine çevrilen Askeri Veteriner Okulu binasına bu kararlılıkla geldiler. İkişer ikişer birbirlerine kelepçeli haldeydiler. Kapıda “Gündoğdu hep uyandık/ siperlere dayandık” diye haykırarak, sloganlar atarak girdiler. Görevli askerler, susturmak için yumruk ve dipçiklerle sanıklara girişti.
12.11.2014
AA - Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık'ın Nazım Hikmet'in doğumunun 111'nci yıl dönümü için hazırladığı ''Alnımın Çizgilerindesin Memleketim-Nazım Hikmet'in Yolculuk Fotoğrafları Sergisi'', 30 Ocak'ta açılacak. apı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık'tan yapılan açıklamaya göre, sergi, Nazım Hikmet'in ''rüyalarımın memleketi'' diye adlandırdığı Moskova'ya üçüncü gidişinden sonraki 1951-1963 yılları arasındaki fotoğraflarını kapsıyor.
24.01.2013
Komposto - Kullanılan sözcük kendi dilinden olmayınca, ne olduğunu öğrenmek için ne zor durumlara düşülmüş. Hastalanmış bir kadını kocası, Kayseri’ye doktora götürmüş. Bakımsız olduğundan iyi beslenmesi gerekir olmalı ki doktor; yazdığı diğer ilaçların yanında, “Süt içecek, pirzola, komposto yiyecek,” diye öğütte bulunmuş. Süt, bilinen süt. Pirzola da “eyağ” kemiği, onu da biliyor.
17.04.2012
Şiir Tanıtım Köşesi

DİL-İ SU

Kâr hırsıyla doğayı tahakkümleri altına almak isteyen ve böylece su kaynaklarını kirleten ve kurutan katillere...

Doruklarda çağlayandık
Şişelendik birer birer;
Toprak için ağlayandık
Şüphelendik, dolduk keder.

Duamıza çıkan ahmak
Komikleşme çevrene bak;
HES’ler tepemize tokmak
Vura vura olduk heder.

Yarılan toprakta ara
Kavrulan yaprakta ara;
Bensiz bedenin beş para
Etmez ama denir “kader.”

Koynumuzda tuz saklanır
Bağrımızda buz saklanır;
Erişimin yasaklanır
Doğal hakkın elden gider.

Vardır size tek sorumuz
Niçin değişti huyunuz?
Bulanıklaştı suyumuz
Olduk bataklıktan beter.

Derdimiz varmak denize
Hayat vermek çevrenize;
Sahip çıkın ülkenize
Gelecek nesiller ne der?

Zehir yağıyor buluttan
Çözüm üret ki umutlan;
Olma bu kadar unutkan
Yeter insanoğlu, yeter!

Şair Dr. Salim ÇELEBİ